Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

Αριστερόστροφη Έλικα- Πρώτη Δύναμη στο Βιολογικό !!!

Μια σύντομη αποτίμηση των φοιτητικών εκλογών…

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές διεξήχθησαν σε ένα έντονο πολιτικά και κινηματικά τοπίο. Η κοινωνική καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής δεν μπόρεσε, όμως, τόσο άμεσα να καταγραφεί και στις φοιτητικές κάλπες, εφόσον σε πανελλαδικό επίπεδο τα ποσοστά της κυβερνητικής ΠΑΣΠ ανέβηκαν αισθητά. Ο σύλλογός μας όμως παρουσίασε μια εντελώς αντίθετη εικόνα: κατάφερε να ταυτίσει την πολιτική της ΠΑΣΠ με του ΠΑΣΟΚ, να καταδικάσει τις αντιλαϊκές αντιεκπαιδευτικές αντιλήψεις της και δεν παραπλανήθηκε από το αγωνιστικό –υποτίθεται- προσωπείο που παρουσίαζε. Αντ’ αυτού ανέδειξε τόσο μέσα από τις γενικές του συνελεύσεις όσο και μέσα από τις εκλογές ότι η κατάσταση δε πάει άλλο και πρέπει να πάει αλλιώς!!! Δηλαδή με Γενικές Συνελεύσεις, με αγωνιστικά πλαίσια, με πολιτικές κουβέντες, με έντονη παρουσία σε πορείες και κινητοποιήσεις και με μία αριστερά της ανατροπής πρώτη δύναμη και εκλογικά πλέον! Αυτό για μας δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε αμελητέο…

Δεν είναι τυχαίο διότι…
Η Αρ.Ελ. ήταν η μόνη συλλογικότητα που υπήρξε πολιτικά συνεπής καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Αρθρώνουμε καθημερινά πολιτικό λόγο για μικρά και μεγάλα ζητήματα, παίξαμε καθοριστικό ρόλο στο να βγαίνουν συνελεύσεις και να κατεβαίνει ο Σύλλογος στο δρόμο, τονώνοντας την αγωνιστικότητά του. Και αφού η αγωνιστικότητα έγινε κεκτημένο, ήταν επόμενο να αποκλίνει η τοποθέτηση του Συλλόγου από αυτήν της ΠΑΣΠ.

Δεν είναι αμελητέο διότι…
Για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια ο Σ.Φ.Β. ασπάζεται και εκλογικά μια αγωνιστική τοποθέτηση, ενάντια στην κυρίαρχη που πρεσβεύουν ΠΑΣΠ και ΔΑΠ. Αυτό ανοίγει πολλές δυνατότητες για να αλλάξουμε ποιοτικά την καθημερινότητά μας, αλλά και να πάμε συντεταγμένα σε κεντρικές πολιτικές μάχες. Η λογική των συνελεύσεων έναντι της αντιπροσώπευσης, της συλλογικής διεκδίκησης απέναντι στον ατομικό δρόμο, η πολιτική αντιμετώπιση ζητημάτων, τόσο αυτών που αφορούν άμεσα τη σχολή, όσο και αυτών ευρύτερα πολιτικά είναι αυτό που πρεσβεύει η Αριστερόστροφη Έλικα και γενικότερα τα ΕΑΑΚ. Μια αγωνιστική λογική που μέσα από αυτήν πετυχαίνονται νίκες. Αυτή η λογική, δεν κατοχυρώνεται μόνο με την ψήφο, μία φορά το χρόνο, άλλα παλεύεται καθημερινά σπάζοντας τον στείρο επιστημονισμό και τον ατομισμό, μέσα από τις Συνελεύσεις και κινηματικές διαδικασίες.

Η λογική μας αυτή φάνηκε ήδη από τη διαδικασία συγκρότησης του ΔΣ: πήραμε την πολιτική επιλογή να μοιραστούν οι θέσεις παραταξιακά και όχι ονομαστικά, αποφεύγοντας τον προσωποκεντρισμό. Οι θέσεις πλέον (και οι ευθύνες που συνεπάγονται) θα ανήκουν συλλογικά σε μία παράταξη και όχι σε κάποιο άτομο. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να ξεφύγουμε από καρικατούρες φοιτητοπατέρες που θεωρούν πως πρεσβεύουν κάτι ανώτερο, ενώ το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να αποξενώνουν τους φοιτητές από τις λειτουργίες του Συλλόγου. Άλλωστε αυτό απορρέει και από τη διαδικασία των εκλογών, αφού οι φοιτητές ψηφίζουν παρατάξεις – πολιτικά σχέδια και όχι πρόσωπα (δεν υπάρχει σταυροδοσία).

Το γεγονός ότι είμαστε πρώτη δύναμη στο Σύλλογο δε μας εφησυχάζει. Αντιθέτως, ο πήχης έχει ανεβεί πολύ και οι ευθύνες είναι ακόμα περισσότερες. Η νέα χρονιά θα είναι καθοριστική, καθώς οι μάχες του επόμενου διαστήματος θα είναι πολλές τόσο κεντρικά πολιτικά (με τη μάχη ενάντια στα νέα μέτρα κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, το πολυνομοσχέδιο και το εθνικό πλαίσιο προσόντων της Διαμαντοπούλου) όσο και εντός σχολής: Το θέμα του οδηγού σπουδών πρέπει να μπει ξανά στο προσκήνιο και ακόμα πιο έντονα αφού τα πάγια αιτήματα του Συλλόγου για σπάσιμο των κατευθύνσεων και κατάργηση του κύκλου σπουδών είναι ακόμα ανεκπλήρωτα. Οι καθηγητές ήρθε η ώρα να καταλάβουν ότι δεν έχουν να κάνουν με ένα μίζερο φοιτηταριάτο με «όραμα για το μέλλον», αλλά ένα φοιτητικό σώμα, μία αγωνιζόμενη νεολαία που έχει πολιτικά αιτήματα και διεκδικήσεις για το τώρα!!

Συνεχίζουμε, λοιπόν, ακάθεκτοι τον αγώνα που δίνουμε τόσα χρόνια. Συνεχίζουμε να παλεύουμε για μία δυνατή και μαζική Αριστερόστροφη Έλικα όχι επειδή είναι αυτοσκοπός αλλά επειδή αυτό σημαίνει και ένα δυνατό, πολιτικοποιημένο σύλλογο με μαζικές συλλογικές διαδικασίες, για ένα πανεπιστήμιο βασισμένο στις δικές μας ανάγκες που δε θα μας θέλει εντατικοποιημένους και πειθαρχημένους στις ανάγκες τις αγοράς.
Συνεχίζουμε στο δρόμο της ρήξης, της ανατροπής και του ανυποχώρητου αγώνα, γιατί αυτός είναι ο μόνος δρόμος που είναι νικηφόρος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: